درمان ایمپلنت به عنوان درمان مطلوب و ایده آل برای جایگزینی دندان های از دست رفته شناخته میشود، و گرایش به این درمان روز به روز در حال افزایش است. این در حالی میباشد کهیکی از مهمترین عوامل موفقیت درمان، حفظ و نگهداری مناسب از آن میباشد.
عدم اطلاع و آگاهی کافی از نحوه مراقبت های پس از درمان و نگهداری از ایمپلنت های دندانی سبب بروز مشکلات و بیماریهای اطراف ایمپلنت میگردد.
موفقیت ایمپلنت های دندانی به شدت به اتصال بین ایمپلنت و بافت های نرم و سخت دخانی وابسته است. و صد البته که حفظ و نگهداری از بافت نرم به اندازه یا بیشتر از اتصال ایمپلنت به بافت اهمیت دارد.
نقش تیم دندانپزشکی در تعیین ویژگیهای انحصاری ایمپلنتهای دندانی، توجه به نکاتی مثل چگونگی طراحی پروتز، مکان و زاویه قرارگیری ایمپلنت ها و طول و مکان بین ایمپلنت ها و هماهنگی این موارد با عادات بیمار و … می باشد.
حفظ و نگهداری ایمپلنت
- مرحله جراحی: قراردادن ایمپلنت ها در بافت کراتینیزه و توازی مناسب ایمپلنت ها
- مرحله پروتزی: تأمین پروتزهای قابل نگهداری، با طراحی مناسب، تطابق با …… پروتز
- مرحله لابراتواری: پروتزهای پانتین شده با طراحی و مواد ساختاری مناسب
- عملکرد دندانپزشک: ایجاد انگیززه و آموزش و برآورد جلسات حفظ و نگهداری
- عملکرد دستیاران: ایجاد انگیزه و آموزش
- عملکرد بیمار: همکاری در روند مراقبت طولانی مدت